Van de redactie: een klein dipje in de euforie?

Mijn stuk zou eigenlijk gaan over het euforische gevoel dat zich van ons meester maakt, nu de doorstart van wat ooit FZ was, heel aardig vorm begint te krijgen. Door deuren open te zetten voor brancheverenigingen, opleidingen, onderzoeksbureaus en ga zo maar door hebben we niet alleen een perfecte start kunnen maken, maar zijn vooral de toekomstplannen concreet en mooi.

Fantastisch
Samenwerken lijkt nu bij de meerderheid van de branche echt ingedaald. En zo voelen wij ons als een vis in het water. Met een groeiend abonnementenbestand, een groeiend  nieuwsbriefbestand en de TrendGuide en binnenkort het vierde EventBranche Magazine is vooral het woord trots op zijn plaats. Maar dat hebben we niet kunnen realiseren zonder de steun en samenwerking van onze relaties en partners. Wat is het om te beginnen fantastisch om te zien hoeveel hartelijke mails en telefoontjes we hebben gekregen toen onze doorstart rond was. Van bureaus en locaties, tot brancheverenigingen en collega-media.

Al snel kom je dan handen tekort en hebben we nu met Robin van Leeuwen, Askin Ozay en Luc Overbeek een heel aardig team staan. Een team dat kansen ziet online, maar ook altijd nog offline, zeker in combinatie met onze live momenten: de borrels lopen als vanouds, het eerste congres kwam niet geheel van de grond, maar ook daar heeft zich een partij gemeld om met ons samen te werken en de kennisoverdracht op onze congressen wel te realiseren. Prachtige toekomstplannen.

Heel aardig
Op persoonlijke titel vind ik dat we redactioneel heel aardig gestart zijn en het plan voor 2011 er goed uitziet. Waar we online snel nieuws icm dossiers en andere interessante online content plaatsen, daar biedt het vakblad de nodige achtergrond informatie. Met de TrendGuide hebben we daarnaast een prachtig podium naar buiten toe. En zo ziet het er allemaal goed uit.

Branchegenoten die meedenken, kritiek leveren en met oplossingen komen waardeer ik zeer. Fantastisch hoe mensen met ons begaan zijn. Dat gevoel overheerst ook: voor en door de branche. Ook is er inmiddels een heel aantal eventprofessionals dat zelf ideeen voor artikelen aandraagt en aan mee wil werken. Wat is het leven van een vakbladjournalist dan prachtig.

Twitter-discussie
Maar op de 1 of andere manier trek ik mij iedere vorm van persoonlijke kritiek zwaar aan...zo discussieerden enkele bekende branchegenoten op Twitter over de DeLaMar-borrel. Daar kunnen itt vrijwel alle andere borrels, slechts 250 gasten in. Voor ons heel simpel: onze abonnees die in onze media geloven, adverteerders die onze kracht geloven en redactie/salesrelaties waar we mee samen werken, krijgen de unieke mogelijkheid om deze prachtige locatie te bewonderen. 

In die keuze kon een zeer klein aantal branchegenoten zich blijkbaar niet vinden. Dat werd persoonlijk aan mij/ons toegeschreven. Ik zou de iconen uit onze branche tekort doen....Daar ben ik voor het eerst sinds een jaar stil van geworden...Onze borrel is om te netwerken, dat is een kracht van ons als uitgeverij. Daar nodigen wij dan onze huidige relaties voor uit en dan kom je als snel aan 250 personen, zeker gezien het hierboven vertelde verhaal van meedenkers, abonnees, adverteerders, samenwerkers etc etc.

Pijn
Ook al kan ik niets met die kritiek, toch trek ik het me aan. Niet omdat ik vind dat wij iemand verkeerd behandeld hebben, want dat zit niet in mij/ons, maar vooral omdat ik blijkbaar van sommige mensen die ik vrij hoog heb zitten gewoon even helemaal niets snap...en dat doet pijn......

(maar ja, zo ontstaat wel weer een nieuwe online rubriek, want we gaan vaker van ons laten horen in Een Kijkje achter de Schermen)